Μακάο

Ειδική διοικητική περιφέρεια (21 τ. χλμ., 461.833 κάτ. το 2002) της Κίνας.Βρίσκεται στη νοτιοανατολική ακτή της Κίνας, Δ του Χονγκ Κονγκ. Αποτελείται από μία χερσόνησο και τρία νησιά, το Κολοάνε και τα δύο νησιά Τάιπα, που βρίσκονται στα Ν της χερσονήσου. Η χερσόνησος συνδέεται μέσω γέφυρας με ένα από τα νησιά Τάιπα, το οποίο με τη σειρά του συνδέεται με το Κολοάνε μέσω υπερυψωμένης διάβασης.Με τη συμφωνία που υπογράφηκε το 1987, το Μ. επιστράφηκε στην Κίνα το 1999 ύστερα από 442 χρόνια πορτογαλικής κυριαρχίας. Η συμφωνία βασίστηκε στο πρότυπο της αντίστοιχης συμφωνίας που υπογράφηκε μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και της Κίνας για το Χονγκ Κονγκ. Όπως ορίζει το άρθρο 31 του συντάγματος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας το Μ. λειτουργεί σύμφωνα με την αρχή «ένα έθνος, δύο συστήματα», η οποία διασφαλίζει ότι το προηγούμενο καπιταλιστικό σύστημα διακυβέρνησης και τρόπου ζωής θα διατηρηθεί αναλλοίωτο για την επόμενη πεντηκονταετία.Η εκτελεστική εξουσία στο Μ. αποτελείται από τον πρόεδρο, το εκτελεστικό συμβούλιο και ένα νομοθετικό συμβούλιο. Το εκτελεστικό συμβούλιο αποτελείται από 7 έως 11 μέλη. Σήμερα το νομοθετικό συμβούλιο αποτελείται από 27 μέλη, 7 από τα οποία διορίζονται από τον πρόεδρο του εκτελεστικού σώματος, 10 μέλη εκλέγονται με γενικές εκλογές και τα υπόλοιπα 10 εκλέγονται από επιχειρηματικές και επαγγελματικές ενώσεις.Το Μ. έχει αυτόνομη δικαστική αρχή της οποίας ηγείται το ανώτατο δικαστήριο του Μ.Η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική από την ηλικία των 6 έως 12 ετών και δωρεάν από τα 6 μέχρι τα 15 χρόνια. Το 1990 υπήρχαν στο Μ. 32.639 μαθητές της πρωτοβάθμιας και 16.189 μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το πανεπιστήμιο της Ασίας στην Τάιπα είναι το κυριότερο εκπαιδευτικό ίδρυμα ανώτατης εκπαίδευσης και το 1992 διέθετε 1.647 φοιτητές.Η μορφολογία του εδάφους είναι πεδινή, με χαμηλούς λόφους, ο πιο ψηλός (174 μ.) από τους οποίους βρίσκεται στο νησί Κολοάνε. Δεν υπάρχουν σημαντικά υδάτινα ρεύματα και η ύδρευση γίνεται από μικρές τοπικές δεξαμενές βρόχινου νερού και από ένα υδραγωγείο που έρχεται από την Κίνα. Τα χαρακτηριστικά του εδάφους, του κλίματος και της βλάστησης είναι ανάλογα με του Χονγκ Κονγκ και των γειτονικών κινεζικών ακτών.Οι κάτοικοι είναι στην πλειονότητά τους Κινέζοι, κομφουκιανιστές ή βουδιστές, με μια μειοψηφία Πορτογάλων. Οι καθολικοί χριστιανοί είναι περίπου 22.150. Επίσημες γλώσσες είναι η πορτογαλική και η κινεζική, με πιο διαδεδομένη τη διάλεκτο των καντονέζικων.Οι κύριοι κλάδοι της οικονομίας αντιπροσωπεύονται από τη βιοτεχνία υφασμάτων, την αλιεία και δραστηριότητες που συνδέονται με την επεξεργασία των ψαριών και των άλλων προϊόντων της θάλασσας. Άλλη σημαντική πηγή εισοδήματος είναι ο τουρισμός (το 1992 απασχολούσε το 12% του ενεργού πληθυσμού, ενώ το 1994 επισκέφθηκαν το Μ. 7,8 εκατ. τουρίστες), που ευνοείται από το γεγονός ότι βρίσκεται κοντά στο εξαιρετικά τουριστικό Χονγκ Κονγκ. Σε ιδιαίτερα σημαντική οικονομική δραστηριότητα έχουν αναδειχθεί τα πολυάριθμα καζίνο που υπάρχουν στο Μ. και ελέγχονται από ένα νομιμοποιημένο μονοπώλιο. Η νομοθεσία για τις υπεράκτιες εταιρείες είναι επίσης μια ακόμα πηγή εσόδων. Ενώ η αλιεία ξεπερνά με την παραγωγή της τις τοπικές ανάγκες, η γεωργική παραγωγή (δημητριακά, γλυκοπατάτες) είναι ανεπαρκής και τα τρόφιμα έρχονται καθημερινά από την Κίνα. Μόνο το 0,6% του ενεργού πληθυσμού ασχολείται με τη γεωργία. Οι βιομηχανικές δραστηριότητες είναι περιορισμένες και έχουν περιέλθει πια σε κινεζικές οικογένειες. Πρόσφατα χτίστηκαν και διευρύνθηκαν νέα εργοστάσια, ενώ άρχισαν να χρησιμοποιούνται νέα μηχανήματα, τουλάχιστον στους σπουδαιότερους τομείς της υφαντουργίας και των ενδυμάτων. Ελλιπείς παρουσιάζονται οι τομείς που έχουν σχέση με την κοινωνική πρόνοια (υγιεινή, κοινωνική ασφάλιση κλπ.).Το Μ. αποτελεί την παλαιότερη μόνιμη εγκατάσταση των ευρωπαίων στην Άπω Ανατολή. Το έδαφος του M. έγινε κτήση των Πορτογάλων το 1557, εποχή κατά την οποία έσφυζε πραγματικά από εμπορική κίνηση και ήταν βάση της καθολικής ιεραποστολικής διείσδυσης στην Κίνα. Επιπλέον, το ήπιο και υγιεινό του κλίμα έκανε το Μ. ιδιαίτερα κατάλληλο για την εγκατάσταση των Ευρωπαίων. Έτσι, η αποικία άκμασε γρήγορα, και τον 16ο και τον 17ο αι. ήταν ο πρώτος και μοναδικός ελεύθερος τόπος αποβίβασης σε κινεζικό έδαφος για τους Ευρωπαίους εμπόρους. Τον 18ο αι. ήταν μία από τις πιο πλούσιες πόλεις του κόσμου. Το 1849 οι Πορτογάλοι διακήρυξαν την κυριαρχία τους επί του Μ., γεγονός που αναγνωρίστηκε επίσημα από την Κίνα με τη συνθήκη του 1887. Προς τα τέλη του 19ου αι. με την επιχωμάτωση του λιμανιού και την ανάπτυξη του λιμανιού του Χονγκ Κονγκ το Μ. έχασε την προνομιακή σχέση που διατηρούσε με το κινεζικό εμπόριο. Ως έδαφος ουδέτερου κράτους, που δεν έλαβε μέρος σε κανέναν από τους δύο παγκοσμίους πολέμους, το Μ. γνώρισε, ακόμα και σε πρόσφατη εποχή, στιγμές ευημερίας. Εκεί, όπως και στο Χονγκ Κονγκ, κατέφυγαν κύματα προσφύγων από την Κίνα, αλλά σχεδόν τίποτα δεν έγινε για την τοποθέτηση κεφαλαίων και πληθυσμού και για τη μοντέρνα εμπορική ανάπτυξη της αποικίας. Στις αρχές του 20ού αι. το Μ. είχε 78.000 κατοίκους. Το 1987, με επαναδιαπραγμάτευση της συνθήκης του 1887, αποφασίστηκε η επιστροφή του Μ. στην Κίνα το 1999. Όταν πλησίαζε η ημερομηνία της επιστροφής ένα κύμα βίας ξέσπασε στην περιοχή ανάμεσα στις συμμορίες για τον έλεγχο των κερδών από την αναπτυγμένη βιομηχανία του τζόγου. Η Κίνα τοποθέτησε περίπου 1.000 στρατιώτες στο Μ. για να περιορίσει τη βία μετά την παράδοση της περιοχής.Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του μικρού λιμανιού συνίσταται στην αρμονική συνύπαρξη της πορτογαλικής επίδρασης με τη γραφική ατμόσφαιρα της παλιάς κινεζικής ζωής. Στα ιστορικά κτίρια της πόλης συμπεριλαμβάνονται το Λεάλ Σενάντο, η εκκλησία του Σάντο Nτομίνγκο, οι κήποι και το μουσείο Kαμόες, η εντυπωσιακή πρόσοψη της εκκλησίας μπαρόκ του Σαν Πάολο και η Φορταλέζα ντου Mόντε, η οποία με τη διαδρομή του παραλιακού δρόμου που περιβάλλει το ακρωτήριο προσφέρει τα ωραιότερα πανοράματα πάνω στην εκβολή του Ποταμού των Μαργαριταριών. Αξιοθέατα αποτελούν οι δύο γραφικοί και ιστορικοί ναοί του Mα Kοκ Mιν (που ονομάζεται και A Mα Kάο) και του Kουν Γιάμ (ή του Mάρκο Πόλο), τα χαρακτηριστικά δρομάκια και κυρίως το γραφικό ποτάμιο λιμάνι. Βάρκες σε λιμάνι του Μακάο, κοντά στην ομώνυμη πόλη. Πολλοί κάτοικοι ζουν μόνιμα σε βάρκες, γεγονός ενδεικτικό της μεγάλης φτώχειας που μαστίζει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της πορτογαλικής αυτής αποικίας. Γενική άποψη της πόλης του Μακάο, αλιευτικού λιμανιού με μεγάλη κίνηση.